نورپردازی معماری زاها حدید

نقطه ی عطف در نورپردازی معماری

با نگاهی به حرفه ی زاها حدید ، میتوانیم نقطه ی عطفی تعیین کننده در مورد راهکارهای طراحی او، که در ایستگاه راه آهن Nordpark مشهود است ، را تشخیص دهیم، جایی که پیوستگی و سیالیت او را به تفکر ساختاری واداشته است و تقسیم بندی را به کناری گذاشته است.
این مرحله نیز به نوع جدیدی از نور تعبیر شده است.

سطوح نمای مات ، پس از آن تکمیل شد یا بوسیله ی انعکاس جایگزین شد، و سپس این معماری ،شروع به آیینه کاری محیط اطراف کرد.بطور مشابه، سطوح داخلی او از بتن خام ،تغییر کرد و از طریق سفید خالص به رنگ طلایی فریبنده برای فضاهای کلیدی تغییر یافت.
و این طراحی ، در زبان بصری نقاشی های ابداعی او نفوذ کرده است، و زاها حدید اغلب خطوط هندسی را به ترتیب به خطوط نوری پراکنده و منحنی تبدیل کرده است.

بنابراین ، نورپردازی معماری اولیه او بیشتر شبیه بیان طرح گرافیکی بود تا بهره برداری از پتانسیل کامل نور برای تفسیر معماری.
در همین حال ، نورپردازی معماری پراکنده ی او، فضایی آرام را ایجاد میکند که انرژی فضا را از اشکال سیال دریافت میکند.
اما او از نور نمایشی برای ایجاد اشکال یا ایجاد بافت های پرجنب و جوش استفاده نکرد.