تفاوت بین معماری و مجسمه سازی

مرز بین دو هنر

معماری، معادل با مجسمه سازی نیست و چیزی بیش از ایجاد یک شکل بصری است.
با این حال، ساختمان های معاصر و طرح های معماری فوق مدرن ممکن است مرز بین این دو نوع هنر را کمتر و باریک تر کرده باشند.

بر خلاف مجسمه سازی، معماری یک هنر عملی است.
به این معنی که تحت گروهی از هنرهای مختلف از جمله مجسمه سازی، نقاشی، شعر یا رقص انجام می شود.

تقریبا تمام کارشناسان معماری طی دو قرن گذشته بیان کرده اند که فضای داخلی، عاملی تعیین کننده در معماری است.
ساختمان ها باید موجب تسهیل فعالیت هایی که در داخل آنها انجام می شوند، شوند؛
از قبیل امور اداری، آموزشی، سرگرمی یا دولتی و در عین حال راحتی و ایمنی مردم را فراهم نمایند
و دارای مقاومت و سازگاری با شرایط مختلف آب و هوایی باشند و به محیط طبیعی و ساختمانی آسیبی نرسانند.

با این حال، با توجه به طراحی برخی از ساختمان مدرن، سخت است بدانیم که آیا معماران کارکردها و فرم ها را اولویت بندی می کنند یا خیر؟
بسیاری از پروژه ها با انتقادهای شدید مواجه هستند، مثلا ساختمان دانشگاه فن آوری دکتر چائو چانک وینگ که اکنون توسط فرانک گری در سیدنی در حال ساخت است.

معماران متهم به ایجاد یک “چشم انداز” کلی هستند که هیچ کس نمی تواند آن را درک کند.
برای ساخت این طرح های منحصر به فرد و نوآورانه، نیاز به مهندسی عظیم پیچیدگی ها و هزینه های اضافی است.

بعضی از مردم معتقدند که این نوع ساختمان ها باید به عنوان نوعی مجسمه تلقی شوند نه یک ساختمان ساخته شده بر مبنای معماری.